به اذعان بسیاری از اهالی برجسته سینمای کشور، مدیران چند شغله خانه سینما هیچ درکی از وضعیت نامناسب و بغرنج زندگی بدنه سینما ندارند چرا که از رانت های انبوه دولتی استفاده می کنند، منافع سیاسی شان تأمین می شود، سفرهای پر و پیمان داخلی و خارجی شان به راه است و مهمتر از همه اینکه هیچ درکی از واژه «صنف» و «نهاد صنفی» ندارند. آن ها آمده اند که برای سینماگران پادشاهی کنند و «خانه سینماگران» را به فضایی «شاه نشین» برای خود بدل نمایند!
این قبیل اتفاقات باعث شده تا امروزه بسیاری از اهالی سینمای کشور ورد زبان شان این باشد که «وقتی حال و روز خانه سینما را بررسی می کنیم اغلب می گوییم چه خوب شد که این خانه زمانی بسته شد!»!
شاید یکی از دلایل اصلی این حرف اهالی سینمای کشور این باشد که در ۲ سالی که خانه سینما فعال نبود اصناف آزادانه تر و پویاتر عمل می کردند و دولت وقت هم برای تأمین معیشت هنرمندان گام های اساسی و محکمی بر می داشت از جمله آنکه در همان دولت دهم و زمان ریاست جواد شمقدری در سازمان سینمایی بود که بیمه تکمیلی یکایک اهالی سینمای کشور و خبرنگاران توسط جامعه صنفی تهیه کنندگان سینما اجرایی شد و یا اینکه به مناسبت های مختلف از جمله عید نوروز و ماه مبارک رمضان کارت های هدیه و بن کارت های خرید به تمامی اعضای خانه سینما تعلق می گرفت؛ در واقع می توان بر این نکته صحه گذاشت که خانه سینما این روزها بدل به معضلی بزرگ در سینمای کشور شده که نه تنها راهگشایی برای رفع و حل مشکلات عمده سینماگران محسوب نمی شود بلکه مرتباً برای سینماگران موانع و دست اندازهایی ایجاد می کند و اندک داشته های برحق شان را هم از آن ها دریغ می کند.
این روزها در حالی به موعد تمدید بیمه تکمیلی اهالی سینمای کشور نزدیک می شویم که مجدداً شنیده می شود قرار است مانند سال گذشته بخش اعظمی از اهالی سینما و خانواده های شان امکان بیمه شدن را نداشته باشند!
قطعاً همه اهالی سینما خوب به خاطر دارند خانه سینما که بعد از بازگشایی اش طی ۵ سال اخیر هیچ دستاورد مشخصی برای اهالی سینمای کشور نداشته است سال گذشته و در همین دوران در اقدامی سوال برانگیز و قابل تأمل اعلام کرد بیمه تکمیلی برای سینماگرانی که به دلایل مختلف نتوانسته و یا نخواسته اند تا بیمه پایه شان توسط خانه سینما پرداخت شود، تعلق نخواهد گرفت؛ موضوعی که اثری مستقیم بر زندگی بسیاری از سینماگران دارد. سینماگرانی که تنها چشم امیدشان به همین بیمه تکمیلی است که در زمان مدیریت شمقدری و تعطیلی خانه سینما شکل گرفت. برخی شنیده ها حاکی است کمتر از ۳۰درصد اعضای خانه سینما از طریق آن بیمه شده اند!
آخر خردادماه سال جاری مهلت بیمه تکمیلی اهالی سینمای کشور به پایان می رسد و خانه سینما طبق سنت گذشته وظیفه دارد یکایک اهالی سینمای کشور و تمامی اعضای درجه اول خانواده های شان را بدون چون و چرا و اما و اگر بیمه کند!
اهالی سینمای کشور امید دارند که دیگر هرگز اشتباه مدیران خانه سینما که در سال گذشته شاهد آن بودند تکرار نشود؛ مدیران به وظیفه شان عمل کنند و اعضای خانه سینما و خانواده های شان بدون هرگونه «گربه رقصانی» بیمه شوند!
سال گذشته علی قائم مقامی عضو هیأت مدیره و سخنگوی خانه سینما پیرامون نحوه بیمه تکمیلی سینماگران گفت: برابر مصوبه هیئت مدیره، یارانه خانه سینما در مورد بیمه تکمیلی سینماگران صرفاً به اعضایی تعلق می گیرد که بیمه اولیه آنان از طریق خانه سینما برقرار شده باشد و طبعاً در مورد افراد تحت تکفل آنان نیز به همین ترتیب اقدام خواهد شد.
وی تصریح کرد: هیچیک از اعضای خانه سینما که کارمند و یا بازنشسته مراکز دولتی، نهادها، سازمان ها و شرکت های خصوصی هستند و از طریق سازمان متبوع خود بیمه اولیه شده اند نمی توانند تحت پوشش یارانه بیمه ای خانه سینما قرار گیرند و این تسهیلات صرفاً به اعضایی تعلق خواهد گرفت که صرفاً در سینما شاغل هستند و از طریق خانه سینما بیمه اولیه شده اند یا بیمه خویش فرما و بیمه سلامت دارند.
قائم مقامی در مورد اعضای پیشکسوت که در حال حاضر به هر دلیلی قادر به فعالیت حرفه ای نیستند اظهار داشت: خانه سینما برای احترام و تکریم پیشکسوتان و ارج نهادن به زحمات آنان که اکنون به هر دلیلی در سینما فعالیت نمی کنند تسهیلاتی قائل شده و آنان را مشمول بیمه تکمیلی قرار خواهد داد.
وی همچنین در مورد پدران و مادرانی که توسط فرزندشان که عضو خانه سینماست بیمه شده اند و قانوناً تحت تکفل آنان قرار دارند گفت که بدون هیچ مانعی بیمه خواهند شد در غیر اینصورت اگر از بیمه دیگری استفاده می کنند می بایستی به صورت آزاد بیمه شوند.
سخنگوی خانه سینما تاکید کرد: کلیه اعضایی که به دلایل فوق نمی توانند از تسهیلات یارانه ای بیمه تکمیلی خانه سینما استفاده کنند می توانند به صورت آزاد تحت پوشش بیمه مکمل خانه قرار گیرند که البته این بیمه آزاد هم به نسبت سایر بیمه ها از تسهیلات خاصی برخوردار است.
علی قائم مقامی در خاتمه به این مورد اشاره کرد: که از نظر هیئت مدیره خانه سینما تسهیلات یارانه ای بیمه باید در اختیار اعضای ذی حق خانه سینما قرار گیرد و روا نیست به افرادی که از تسهیلات مراکز دولتی و سایر نهادها برخوردار هستند اختصاص داده شود.
صحبت های سخنگوی خانه سینما هرچند ظاهری منطقی دارد ولی در صورتی که بر اساس واقعیات مورد توجه قرار گیرد، مشخص می شود بسیار دور از منطق است. خانه سینما اکنون ادعا می کند بیش از ۵هزار عضو دارد که اگر کل اعتبار این مجموعه وابسته به آنهاست، ولی این خانه توان پرداخت بیمه پایه این تمامی این اعضا را ندارد چه بسا بسیاری از اینان به ناچار مجبورند از طریق دیگری سوابق بیمه ای خود را دنبال نمایند و حال این محدودیت به بیمه تکمیلی نیز گسترش می یابد. این بدان معناست که خانه سینما از شمارگان اعضایش تنها برای شوی تبلیغاتی استفاده می نماید و حاضر به ارایه حداقل خدمات صنفی مورد انتظار نیست.
در واقع سخنان قائم مقامی آب پاکی را روی دست یکایک اهالی سینمای کشور ریخت؛ چرا که بخش اعظمی از اهالی سینمای کشور نه خودشان و نه هیچ یک از اعضای خانواده شان توسط خانه سینما بیمه پایه نشده اند و زین پس نمی توانند از تسهیلات بیمه تکمیلی برخوردار شوند.
خانه سینما با عملکرد اخیر خود به نهاد صنفی بی اعتباری تبدیل می شود که بنا به اذعان بسیاری از سینماگران تنها کارش ارسال پیامک ترحیم و تسلیت و یا برگزاری مراسم ساده تشییع جنازه هنرمندان است. مدیران این نهاد صنفی اغلب چند شغله هستند و سمت ها و پست ها و مستمری های متعددی دارند و شاید به همین علت است که نمی توانند درک درستی از شرایط وخیم معیشتی و تنگناهای مالی هنرمندان در صنوف مختلف داشته باشند.
خانه سینما که این روزها بدل به محفلی سیاسی برای عرض ارادت به رئیس جمهور شده و سال گذشته نشان داد که مدیرانش حتی توانایی برگزاری یک جشن را ندارند باید با تغییرات ماهوی روبرو شود و عنوان «صنف» را بیش از این خدشه دار نکند!
هرگز از یاد سینماگران کشور نخواهد رفت نوزدهمین دوره جشن خانه سینما به خاطر نادیده گرفتن و کشتن حق فیلم «ماجرای نیمروز» به خاطر مسائل باندی و سیاسی با انتقادات فراوانی مواجه شد. اما به غیر از این مسئله، برگزاری این مراسم نیز با انتقادات تندی از سوی برخی فعالان سینمایی و رسانه‌ها مواجه شد. طوری که ضعف مفرط در اجرا و ناتوانی مدیران خانه سینما از برگزاری جشن حرفه‌ای و مطلوب هم مورد انتقاد قرار گرفته است.
ما خوب به یاد داریم که پرویز جاهد هم که سابقه همکاری با رسانه‌های معاند را در کارنامه خود دارد، نتوانست وضعیت جشن خانه سینما را تحمل کند و نوشت: «با شوق زیادی در جشن سینمای ایران خانه سینما شرکت کردم اما از همان اول پشیمان شدم. یک شوی پر سروصدای کسل‌کننده با انبوهی شرکت‌کننده که بیش از سه ساعت و نیم تشنه و گرسنه در فضایی گل و گشاد و به شدت غیرسینمایی روی صندلی‌های ناراحت نشستند و به پرحرفی‌های مجری و جایزه‌دهنده‌ها و جایزه‌بگیرها گوش دادند. مجری‌ای که یک ساعت بعد از شروع برنامه روی سن رفت. و از همه بدتر موسیقی جلف لوس‌آنجلسی‌ای بود که از اول برنامه روی اعصاب بود. این جشن و این مراسم به هر چیزی شبیه بود جز مراسمی سینمایی و درخور و در شأن روز ملی سینما!»
قطعاً همه اهالی سینمای کشور خوب به یاد دارند که خانه سینما بارها مورد انتقادات تند و شدید اللحن بازیگران و هنرمندان صاحب نام سینما قرار گرفته است؛ به عنوان مثال چندی پیش حمید فرخ نژاد در رابطه با این نهاد گفته بود:«متاسفانه خانه‌ای که داریم ویرانه است و در موقعیت‌هایی که وظیفه‌اش است اعلام نظر و موضع‌گیری کند، نمی‌کند؛ نمی‌دانم برای چی وجود دارد؟ فقط ما را برای مراسم‌ها می‌خواهند!»
خانه سینما به جای آنکه مکانی برای حضور افراد اشرافی و وابسته دولت باشد بایستی اقدام جدی برای وضعیت نامناسب و بغرنج زندگی اعضای خود بکند؛ اما گویا هنوز بعد از سال ها مدیران این نهاد به اصطلاح صنفی به این نتیجه نرسیده اند که بدنه صنوف حمایت صنفی می خواهند؛ برای اعضای صنوف اینکه این نهاد صنفی باز باشد یا بسته مهم نیست؛ آنچه برای اعضای آن مهم است این است که اگر دچار بیماری می شوند مجبور نباشند تا میلیون ها تومان بابت درمان شان هزینه کنند و هیچ پوشش بیمه ای و حمایتی مانند کارمندان ادارات دولتی و یا اعضای صنوف مختلف دیگر نداشته باشند.
شاید مشکل اساسی در زمان مدیریت جواد شمقدری به عنوان رئیس سازمان سینمایی کشور این بود که برای اصلاح وضعیت این نهاد صنفی تنها آن را تعطیل کرد و مستقیماً به افشاگری مدیریت شاه نشین خانه سینما نرفت.
سوأل اساسی از مدیران خانه سینما این است که آیا نشانی از عدالت در کار شما وجود دارد؟ آیا این رفتار شما متناقض با آن نیست که پیش از این از اعضای تمامی صنوف سینمایی برای ثبت قانونی صنوف شان درخواست کرده بودید تا قراردادهایی بیاورند که نشان دهد جایی مشغول به کار هستند؟ حال آنهایی که قرارداد آورده اند و در جایی بیمه شده اند از بیمه تکمیلی محروم خواهد بود!
آقایان بیایید برای یک بار هم که شده دغدغه رفع مشکلات و تأمین معیشت سینماگران را به صورت جدی داشته باشید و بگذارید تا عدالت در سینمای کشور جاری گردد. بیایید برای یک بار هم که شده به جای درد، مرهمی بر زخم های کهنه اهالی سینمای کشور باشید که این روزها از خود می پرسند: «آیا باز هم بیمه تکمیلی و خدمات صنفی محدودتر می شود؟»
نظرات